AYNI ŞİRKET İÇİNDE ÇALIŞAN VE USULSÜZLÜKLERİ İHBAR EDEN ORTAK İKRAMİYEYE HAK KAZANIR

Danıştay 3. Daire 18.10.1995 gün, 1995/139 E., 1995/3105 K. sayılı kararı ile aynı şirket içinde çalışan ve usulsüzlükleri ihbar eden ortağın ikramiyeye hak kazanacağına hükmetti.

Vergi Mahkemesi; “…davalı idarece davacının ... Tekstil Tic. ve San. A.Ş.`nin hissedarı olması nedeniyle ihbar ikramiyesi ödenemeyeceği belirtildiği halde, davacı vekilince gerek dava dilekçesinde gerek duruşma esnasında müvekkilinin şirketin hissedarı olmadığı ileri sürülmediği gibi, bu hususu kanıtlayıcı bir belge de ibraz edilmediğinden davacının şirketin hissedarı olduğunun ihtilafsız olduğu, şirket hissedarlarının da şirkette gördükleri usulsüzlükleri ilgili mercilere bildirmelerinin asli görevlerinden olması nedeniyle aralarında organik bağ bulunan şirket hakkında yaptıkları bildirimlerin ihbar olarak kabulüyle ihbar ikramiyesi ödenmesinin mümkün olmadığı gerekçesiyle...” reddedilmiştir.

Temyiz istemini kabul eden ve hüküm veren Danıştay 3.Dairece; “…Her ne kadar bu ihbardan dolayı ihbar ikramiyesi ödenmesi talebinde bulunan davacıya ihbar ikramiyesinin ödenemeyeceği bildirilmiş ise de; davacının ihbarı sonucunda düzenlenen vergi inceleme raporlarına göre ... Tekstil Tic. ve San. A.Ş. adına salınan vergi ve kesilen cezaların bulunduğu sabit olup, 1905 sayılı Yasaya göre ihbar ikramiyesi verilmesi vergi ve ceza tahakkukunun ihbar sonucu yapılan incelemeye dayanması yeterli bir neden olup, ayrıca aynı yasa hükümlerinde şirket ortağına ihbar ikramiyesi verilmesi konusunda bir sınırlama getirilmemiş olduğundan davacıya ihbar ikramiyesi verilmesi gerekmektedir.

Bu durumda, davacının şirket ortağı olduğu, şirket ortaklarının şirkette gördükleri usulsüzlükleri ilgili mercilere bildirilmelerinin asli görevlerinden olması nedeniyle, aralarında organik bağ bulunan şirket hakkında yaptıkları bildirimlerin ihbar olarak kabul edilemeyeceği ve bu nedenle ihbar ikramiyesi verilmesinin mümkün olmadığı gerekçesiyle davayı reddeden mahkeme kararında yasaya uyarlık görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulü ile Ankara Altıncı Vergi Mahkemesinin 13.7.1994 gün ve E: 1991/1481, K: 1994/1418 sayılı kararının BOZULMASINA, oyçokluğuyla karar verilmiştir…”